Η ιστορια της λυτρωσης – Ποιημα (Passover Poem)
Την γνώρισες; Την άκουσες αυτή την ιστορία; Με των χειλιών το άγγιγμα έλαβε προδοσία. Τον έγδυσαν, Τον έφτυσαν, Τον έβρισαν ακόμα, καθόλου δεν τους ένοιαξε, Τον κύλησαν στο χώμα.
Τον έκριναν, Τον δίκασαν ιερείς και βασιλιάδες
κι’ ας είχαν ευεργετηθεί από Αυτόν χιλιάδες.
Μετά με το μαστίγιο το σώμα Του χαράζουν
και όλοι κατά πρόσωπο, χωρίς ντροπή χλευάζουν.
Που πήγαν τώρα όλοι αυτοί που είχε αγαπήσει;
Όλοι που στην αγκάλη Του σφιχτά είχε κρατήσει;
Κανένας δεν μοιράστηκε τον πόνο Του μαζί Του,
μονάχος Του τον πέρασε, στο σώμα, στην ψυχή Του.
Μεγάλο ξύλινο σταυρό Του φόρτωσαν στον ώμο
με μίσος Τον οδήγησαν στου Γολγοθά το δρόμο.
Σε κάθε βήμα Του έτρεχε σαν ποταμός το αίμα,
κανένας δεν Του πρόσφερε συμπόνιας ένα βλέμμα.
Στο τέλος Τον σταυρώσανε σαν να ‘ταν κάποιο τέρας
κι’ η φύση όλη σκοτείνιασε καταμεσής της μέρας.
Κι’ Εκείνος δεν απάντησε σε όσα Του φωνάζαν
τα μάτια Του στον ουρανό προς τον Θεό κοιτάζαν.
Την τελευταία του πνοή προτού να την αφήσει,
ζήτησε από τον Θεό αυτούς να συγχωρήσει
Που ακόμα τον εβρίζανε και ακόμα τον χλευάζαν
χωρίς να ξέρουν τελικά το Ποιόν καταδικάζαν.
Το σώμα Του απ’ τον σταυρό κατέβασαν το βράδυ,
στον τάφο όταν Τον βάλανε ήταν πυκνό σκοτάδι
κι’ εκεί μαζί Του θάψανε την κάθε τους ελπίδα
γιατί στον κόσμο, σαν Αυτόν κανένανε δεν είδαν.
«Όχι, όχι δε γίνεται να είναι αυτό το τέλος»,
φώναξα και καρφώθηκε μέσα μου ένα βέλος
Όμως εδώ δεν τέλειωσε αυτή η ιστορία
γιατί μια ανάσταση άλλαξε την πορεία.
Βλέπεις δεν ήταν σαν εμάς τους άλλους του ανθρώπους,
το όνομα Του «ΙΗΣΟΥΣ», απ’ τους ουράνιους τόπους.
Είν’ του Θεού ο μόνος Γιός και ήρθε για να δώσει
στον άνθρωπο τη λύτρωση, και τις ψυχές να σώσει.
Και όντως αναστήθηκε και είναι αναστημένος!
Ο διάβολος, ο θάνατος κι’ ο άδης ηττημένος.
Στον ουρανό αναλήφθηκε, στον θρόνο του Πατέρα
και είπε πως θα ξαναρθεί για τους πιστούς μια μέρα.
Κι’ αν μ’ όσα είπα πίστεψες αυτή την ιστορία,
μες τη ζωή σου ζήτα Τον και θα ’βρεις σωτηρία.
Γιατί είναι όλα αληθινά τα όσα ακουστήκαν
και μες την Άγια Γραφή από πολλούς γραφτήκαν.
Για σένα μαστιγώθηκε, για σένα τον χτυπήσαν
και ναι, για σένα στο σταυρό με δόρυ τον τρυπήσαν.
Για σένα αναστήθηκε και τώρα ένα μένει,
μεσ’ την καρδια να τον δεχτείς τώρα σε περιμένει.
Χρήστος Γκαζάνης
Κύπρος, 5 Ιανουαρίου 2013
